Επιτυχία της απεργίας θα είναι η κλιμάκωσή της

Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ τη Δευτέρα 28 Μάη, ύστερα από απόφαση του Διασωματειακού. Την ίδια μέρα, οργανώνεται απεργιακή συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ.
Η απεργία είναι προειδοποιητική “για την υπογραφή ΣΣΕ, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την επιχειρούμενη εκ μέρους της κυβέρνησης και της εργοδοσίας αποδόμηση κάθε εργασιακού δικαιώματος”, αναφέρει η ανακοίνωση του Διασωματειακού το οποίο επίσης προτείνει “την κλιμάκωση της απεργίας σε περίπτωση που συνεχιστεί η εργοδοτική αδιαλλαξία. Δηλώνουμε στους εργοδότες ότι θα μας βρουν απέναντί τους δυναμικά, αν επιλέξουν να μην προχωρήσουν στην υπογραφή ΣΣΕ ή καταγγείλουν τις ισχύουσες και επιχειρήσουν να τορπιλίσουν την ισχύ, υπόσταση και την ανανέωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με προώθηση υποδεέστερων ατομικών συμβάσεων, χωρίς την ισχύ των κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων μας”.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έγινε η τακτική γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ την Τρίτη 22/5. Παρότι η ηγεσία της Ενωσης δεν την είχε προετοιμάσει ενώ κήρυξε μόλις 5ωρη στάση εργασίας που δεν βοηθάει τη συμμετοχή, η συνέλευση συγκέντρωσε εκατοντάδες εργαζόμενους που ήθελαν να πάρουν αποφάσεις κλιμάκωσης. Οσοι γνωστοί εργοδοτικοί συνδικαλιστές και μεγαλοδημοσιογράφοι σηκώθηκαν στο βήμα για να συκοφαντήσουν τις απεργίες ως “τυφλές” ή ακόμα πιο προκλητικά ως “εκτροπή”, γιουχαΐστηκαν μαζικά.
Μια σειρά εργαζόμενοι πήραν το λόγο για να τονίσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όπως είναι τα κλεισίματα και οι απολύσεις, τα απλήρωτα δεδουλευμένα, οι ατομικές συμβάσεις, οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία, αλλά και να κάνουν κριτική στην αδράνεια και την αδυναμία των Ενώσεων να οργανώσουν τον αγώνα. Συγκινητικές ήταν από αυτή την άποψη οι τοποθετησεις που έκαναν η Μιμή Τουφεξή, η Αννα Μήτρου, η Γεωργία Μυλωνάκη.
“Εκτροπή δεν είναι οι απεργίες, αλλά η μνημονιακή προπαγάνδα και λασπολογία όλων των ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, οι συκοφαντίες των κινητοποιήσεων, οι απολύσεις, η ανεργία και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις”, είπε ο Νάσος Μπράτσος από τους Financial Crimes, “Διάβασα στην ανακοίνωση του Διασωματειακού ότι η απεργία στις 28/5 είναι προειδοποιητική. Αναρωτιέμαι αν οι εργοδότες μας προειδοποιούν για όσα κάνουν ή αν δεχόμαστε μια επίθεση διαρκείας.
Επειδή έχουμε μια επίθεση διαρκείας, αν θέλει κανείς ουσιαστικά να απαντήσει, μόνο με απεργιακή διάρκεια μπορεί να το πετύχει. Η πρόταση μελών του μεικτού κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, διασφαλίζει την οργάνωση από τη βάση, την περιφρούρηση, την εξωστρέφειά της με συνέλευση και συγκέντρωση στην Αθήνα και την κλιμάκωσή της μετά τις 28/5. Να την υιοθετήσουμε και να αποφασίσουμε και απεργιακή επιτροπή για την οργάνωσή της και την κλιμάκωσή της”.
“Θα καταθέσω τρεις προτάσεις που αν γίνουν δεκτές, θα αποσύρουμε τη στήριξή μας από την απεργία”, είπε ο Γιώργος Παυλόπουλος από το Αριστερό ΜΜΕτωπο, “Είπε ο Τσαλαπάτης ότι προτείνει να κάνουμε απεργία το σαββατοκύριακο και ότι όλα τα άλλα είναι φύκια με μεταξωτές κορδέλες. Αν επιμένει στην πρότασή του, εμείς συμφωνούμε. Είπε κάποιος, πώς είναι δυνατό οι δημοσιογράφοι να δεχτούν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο να μην υπάρχει ενημέρωση. Προτείνουμε τότε να μη γίνει απεργία, αλλά τα δελτία ειδήσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές στην ΕΡΤ και σε όλους τους σταθμούς να περάσουν στον έλεγχο των εργαζομένων, γιατί διαφορετικά είναι μέσα προπαγάνδας του μνημονίου.
Κάποιοι επίσης μίλησαν για τους ανέργους. Ας έρθουν τότε να παραδώσουν εθελοντικά τα γραφεία τύπου και τα χιλιάδες ευρώ που παίρνουν πάνω από τις συμβάσεις. Δε το κάνουν γιατί είναι κομμάτι του συστήματος εξουσίας και έθρεψαν όσα αποδοκίμασε ο κόσμος. Γι’αυτό εμείς επιμένουμε όχι μόνο στην απεργία της 28ης Μάη αλλά προτείνουμε και στηρίζουμε την απεργία διαρκείας, μέχρι να νικήσουμε”.
Ευκαιρία
“Αν δεν διεκδικήσουμε τώρα το ελάχιστο που είναι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας τις οποίες οι εργοδότες καταργούν μονομερώς, πότε θα τις διεκδικήσουμε;”, είπε ο Μωυσής Λίτσης, απεργός στην Ελευθεροτυπία και μέλος των Financial Crimes, “Σε λίγο καιρό δε θα υπάρχει λόγος ύπαρξης της ΕΣΗΕΑ.
Τώρα είναι η ευκαιρία, γιατί ζούμε στην προεκλογική περίοδο και θα δείξουμε στην όποια μελλοντική κυβέρνηση ότι είμαστε εδώ, όχι μόνο ως δημοσιογράφοι ή εργαζόμενοι στα ΜΜΕ αλλά σαν εργαζόμενοι συνολικά. Κάποιοι καλοπροαίρετα λένε πού πάμε αφού όλα τα Μέσα έχουν ζημιές. Μήπως φταίμε οι εργαζόμενοι για την κρίση; Ξεχνάμε τα 600 δις ευρώ που πήραν οι περισσότεροι Όμιλοι ΜΜΕ όταν μπήκαν στο χρηματιστηριο; Εγώ όταν γυρίσω στο σπίτι όντας ένα χρόνο απλήρωτος από την Ελευθεροτυπία, πρέπει να σκαρφιστώ πώς θα ζήσω εγώ και τα παιδιά μου. Δε νομίζω ότι υπάρχει εργοδότης που σπάζει το κεφάλι του για το πως θα πληρώσει το φροντιστήριο…
Δεν γίνονται απεργίες όμως με SMS. Δε γίνονται συνελεύσεις με στάση εργασίας που τελειώνει στις 3 και μισή. Πρέπει να πάμε στα μαγιαζιά, να ξεσηκώσουμε το κόσμο για την απεργία… Πρέπει να γίνουν επαναλαμβανόμενες απεργίες με σύσσωμο τον κλάδο, με συζήτηση πραγματική, με απεργιακή περιφρούρηση, με εκλογή απεργιακής επιτροπής και με απεργιακή ενημέρωση. Ας βγάλουμε επιτέλους την Αδέσμευτη Γνώμη. Οι εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να βγάλουμε εφημερίδα απεργών με πολύ μεγάλη επιτυχία και χωρίς κανένα αφεντικό στο κεφάλι μας”.
Η πρόταση για κλιμάκωση του αγώνα με απεργία διαρκείας θα τεθεί σε ψηφοφορία στα μέλη της ΕΣΗΕΑ στις προγραμματισμένες, για τις 5 και 6 Ιούνη, ψηφοφορίες για έγκριση οικονομικού και διοικητικού απολογισμού.

Πηγή:  http://financialcrimesnews.blogspot.com/

… δια «σημαντική αφορμή» ή …

Ξένια Κουναλάκη
***
*

…δια ασήμαντον αφορμή

*

… «οργισμένοι πολίτες» στην Πάτρα, χθες …

Σε όλα τα ρεπορτάζ για τα προχθεσινά επεισόδια μεταξύ αστυνομικών, κατοίκων της περιοχής και μελών της Χρυσής Αυγής έξω από εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της «Πειραϊκής – Πατραϊκής», στην Πάτρα, επισημαίνεται ότι το έναυσμα ήταν η δολοφονία ενός 30χρονου από τρεις αλλοδαπούς, πιθανότατα Αφγανούς, «διά ασήμαντον αφορμή». Η φράση φιγουράρει με πηχυαίους τίτλους στα δημοσιεύματα και τα τηλεοπτικά δελτία νομιμοποιώντας ουσιαστικά την αντίδραση των «οργισμένων πολιτών», έτοιμων και πρόθυμων για αυτοδικία.
.
Γιατί πίσω από τη συγκεκριμένη φράση υπάρχει ένα βαθιά ρατσιστικό υπονοούμενο και αναπαράγεται μια ευρέως διαδεδομένη μυθολογία. Οτι συλλήβδην οι αλλοδαποί και δη οι λαθρομετανάστες, αυτοί που καταπλέουν στην κοιτίδα του παγκόσμιου και πανανθρώπινου πολιτισμού, είναι αχρείοι και σκοτώνουν για ψύλλου πήδημα, δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή γιατί στις χώρες τους πέφτουν κάτω σαν τις μύγες από τους πολέμους, πεθαίνουν κατά χιλιάδες από την πείνα, πιστεύουν ότι η μετά θάνατον ζωή είναι πιο ωραία από αυτήν που ζούνε. Πρόκειται για ένα υπεραπλουστευτικό τσουβάλιασμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων με διαφορετική χώρα καταγωγής, θρησκεία, κουλτούρα και προσωπική ιστορία που αντιμετωπίζονται με ταυτόσημο τρόπο είτε είναι εγκληματίες είτε είναι πρόσφυγες είτε είναι ακαδημαϊκοί – καλεσμένοι ελληνικών πανεπιστημίων, όπως ο άτυχος Ινδός καθηγητής, Σαϊλέντρα Κουμάρ Ράι, ο οποίος προσήχθη ως λαθρομετανάστης.
.
Η φράση «τον σκότωσαν αλλοδαποί διά ασήμαντον αφορμή» εμπεριέχει συγκεκαλυμμένα το αντίστροφο συμπέρασμα: στον δυτικό κόσμο οι άνθρωποι σκοτώνουν μόνο με σημαντική αφορμή. Δεν σκοτώνουν για μια κάμερα, για ένα πείραγμα, για έναν καυγά στον δρόμο. Τότε γιατί σκοτώνουν; Για υψηλά ιδανικά και μυθιστορηματικούς έρωτες; Αν ανατρέξει κανείς στο καθημερινό αστυνομικό δελτίο θα διαπιστώσει εύκολα ότι σπάνια τα κίνητρα δολοφόνων είναι τέτοια.
.
Οταν τον περασμένο Ιούλιο ο Αντερς Μπρέιβικ είχε σκοτώσει 77 ανθρώπους στη νήσο Ουτόγια, τα δυτικά ΜΜΕ είχαν σπεύσει να αποδώσουν την ενέργεια στην Αλ Κάιντα γιατί κατά την άποψή τους έφερε τη σφραγίδα της τρομοκρατικής οργάνωσης. Οπως αποδείχθηκε στη συνέχεια επρόκειτο για ένα Νορβηγό, φανατικό εχθρό της πολυπολιτισμικότητας, ο οποίος πήρε τον νόμο στα χέρια του για να αποτρέψει την υποδοχή και ενσωμάτωση ανθρώπων, που σκοτώνουν… «διά ασήμαντον αφορμή». Προχθές το βράδυ μέλη της Χρυσής Αυγής έχοντας καλυμμένα τα πρόσωπά τους με κουκούλες και κράνη επιχείρησαν να εισέλθουν στο εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής, ρίχνοντας πέτρες, αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς, ξύλα λοστούς και άλλα αντικείμενα κατά μεταναστών και αστυνομικών δυνάμεων. Στην επίσημη ιστοσελίδα της, η Χρυσή Αυγή είχε αναρτήσει από νωρίς ανακοινώσεις για «επιχείρηση ανακατάληψης της Πάτρας», προαναγγέλλοντας ότι «οι πολίτες παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους». Βρείτε τις ομοιότητες.
—
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

 

Πηγή: Ανασυγκρότηση Συνδικαλιστική παράταξη Τεχνικών Τύπου Αθήνας – ΕΤΗΠΤΑ

http://anasigrotisi.blogspot.com/

Ρεπορτάζ για την κρίση στα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης στο Al Jazeera

Εκτενές ρεπορτάζ για την κρίση στα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης φιλοξενεί αυτή την εβδομάδα η εκπομπή Listening Post του Al Jazeera. Το ρεπορτάζ που υπογράφει η δημοσιογράφος Μαρσέλα Πιζάρο είναι πραγματικός εξευτελισμός και σοκάρει με την εικόνα των ελληνικών μίντια που προβάλλει προς τα έξω. Ο παρουσιαστής αναρωτιέται ευθύς εξαρχής αν τα ΜΜΕ της χώρας που έδωσε στον κόσμο τη δημοκρατία αντανακλούν τις ανησυχίες του λαού ή των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ειδική αναφορά στους εργαζόμενους του Alter, τον όμιλο Αλαφούζου και την απόλυση Χατζηστεφάνου, αλλά και τα εναλλακτικά media, όπως τα ΜΟΝΟ, Unfollow και radiobubble.

Δείτε το βίντεο εδώ

http://www.youtube.com/watch?v=_Mgh7D-nolg&cc=1

 

Πηγή: http://galaxyarchis.wordpress.com/

Μάριος Λώλος: «Βλέπω ένα λαό όρθιο», συνέντευξη

Στις 4 Απριλίου 2012 ο συνταξιούχος φαρμακοποιός, Δημήτρης Χρίστουλας βάζει τέλος στη ζωή του στην πλατεία Συντάγματος. Το ίδιο απόγευμα πλήθος κόσμου μαζεύεται στο σημείο αφήνοντας ένα σημείωμα ή ένα λουλούδι σε μια άτυπη διαδήλωση. Αργά το βράδυ και ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έχει αποχωρήσει ο πρόεδρος των φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος δέχεται χτύπημα στο κεφάλι από αστυνομικό. Η κατάσταση της υγείας του είναι σοβαρή και υποβάλλεται σε λεπτό χειρουργείο. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αποσιωπούν τη συγκεκριμένη είδηση η οποία όμως γίνεται γρήγορα γνωστή μέσω του διαδικτύου.

Ο Μάριος Λώλος στάθηκε τυχερός, το ίδιο και εμείς που ένα μήνα μετά το περιστατικό μιλάμε μαζί του για τη εκείνη τη βραδιά.

Πριν από ένα μήνα είδαμε τη χαρακτηριστική πια φωτογραφία με το γκλομπ να προσγειώνεται στο κεφάλι σου. Λίγο αργότερα έγινε γνωστή η σοβαρότητα της κατάστασης σου και η κρισιμότητα του χειρουργείου που ακολούθησε. Το θεωρείς στοχευμένο χτύπημα σε έναν φωτορεπόρτερ ή μια αψυχολόγητη ενέργεια πάνω στην προσπάθεια της αστυνομίας να σπάσει τη διαδήλωση;

Τη στιγμή που με χτύπησαν η διαδήλωση είχε ήδη διαλυθεί από τα ΜΑΤ. Η αστυνομία έσπρωχνε τους φωτορεπόρτερ και τους δημοσιογράφους μια προς την Βασιλέως Γεωργίου και μια προς την Πανεπιστημίου, φωνάζοντας «έχουμε εντολή να καθαρίσουμε την πλατεία, έλα, έλα να τελειώνουμε». Όταν διαμαρτυρήθηκα, ως οφείλω εφόσον είμαι πρόεδρος του σωματείου των φωτορεπόρτερ, πως η αστυνομία μας παρεμποδίζει στο έργο μας, τα ΜΑΤ έγιναν ακόμα πιο επιθετικά. Σήκωσα ψηλά τις μηχανές μου και προσπάθησα να τους καλμάρω: «ήρεμα παιδιά, φεύγουμε», τους έλεγα ενώ έστρεφα την πλάτη για να φύγω κι εγώ όπως οι συνάδελφοί μου. Τότε δέχτηκα εκείνο το πισώπλατο χτύπημα με τη λαβή του γκλομπ στο κεφάλι μου. Γίνομαι τόσο λεπτομερής στην περιγραφή για να καταλάβετε ότι δεν υπήρχε σε εξέλιξη καμία «προσπάθεια να σπάσει η διαδήλωση», πολλώ δε μια «αψυχολόγητη ενέργεια» κάποιου αστυνομικού. Αυτό είναι το τρίτο χτύπημα που δέχομαι στο κεφάλι και δεν είναι καθόλου τυχαίο που προβληματίζει φορείς όπως η Διεθνής Αμνηστία ή οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα. Ήταν στοχευμένο και δολοφονικό.

Διάβασα αυτό που έγραψες στο facebook. «Είμαι καλά. Θα σας δω στους δρόμους». Πώς γίνεται να έχεις υποστεί προσφάτως ένα χειρουργείο και όμως να δηλώνεις πως θα επιστρέψεις στους δρόμους;

Είμαι ξεροκέφαλος –τουλάχιστον έτσι λένε οι δικοί μου. Αστειεύομαι… Δυστυχώς δεν θα είμαι στο δρόμο τόσο σύντομα όσο θα ήθελα, αν ήταν στο χέρι μου θα είχα ήδη επιστρέψει. Είμαι αναγκασμένος να παίρνω για τους επόμενους 5 μήνες αντιεπιληπτικά φάρμακα και το μόσχευμα τιτανίου που μου έβαλαν θα χρειαστεί 4 μήνες για να δέσει. Έχω επίσης χάσει την αίσθηση τη αφής στο αριστερό μου χέρι, αλλά θα επανέλθει. Θα χρειαστεί να κάνω κάμποσες εξετάσεις μέχρι να δώσουν οι γιατροί μου το ΟΚ για να δουλέψω κανονικά. Δεν είμαι εκτός πραγματικότητας, έχω απόλυτη επίγνωση πως γλίτωσα τον θάνατο για 1 χιλιοστό, ωστόσο, για μένα το φωτορεπορτάζ δεν είναι απλώς η δουλειά μου, είναι ο τρόπος μου να καταλαβαίνω τον κόσμο. Και ει δυνατόν, να τον αλλάξω. Η πίστη μου στη δύναμη της εικόνας και το όραμά μου είναι πιο ισχυρά από το φόβο.

Η προσπάθεια καταστολής των διαδηλώσεων είναι εμφανής και όσοι έχουν βρεθεί εκεί γνωρίζουν πόσο εύκολο είναι να κυνηγηθούν ή να ψεκαστούν με χημικά. Λειτουργεί τελικά αυτό κατασταλτικά; 

Οι κυβερνήσεις του μνημονίου χρησιμοποίησαν όλες τις μεθόδους για να καταστείλουν την οργή του λαού: χημικά και ξύλο στο δρόμο, φόβο και προπαγάνδα στο σαλόνι, απειλές και απολύσεις στους χώρους δουλειάς που μετέτρεψαν σε ζούγκλα. Έχετε δει το λαό μας να δειλιάζει; Εγώ βλέπω ένα λαό όρθιο, περήφανο, αποφασισμένο! Τη δύναμη την έχει αυτός που πονάει όχι αυτός που χτυπάει.

Γιατί δε φωτογραφίζεις μοντέλα και τοπία; Tι σε κάνει να ρισκάρεις τη σωματική σου ακεραιότητα και να δουλεύεις σε ακραίες συνθήκες;

Καταρχήν, γιατί βαριέμαι φρικτά! Έγινα φωτορεπόρτερ γιατί ήθελα να βρίσκομαι εκεί που γράφεται η Ιστορία, τα ημίγυμνα κοριτσάκια και τα ψηλά βουνά δεν με συγκίνησαν ποτέ. Το ρίσκο είναι μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς μας, είμαστε επαγγελματίες και το διαχειριζόμαστε με λογική και παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης. Το δράμα είναι πως η Αθήνα πια έχει καταστεί πιο επικίνδυνη και από εμπόλεμη ζώνη κι αυτό δεν είναι προσωπική εκτίμηση, αλλά κοινή διαπίστωση Ελλήνων και ξένων συναδέλφων με μεγάλη εμπειρία σε πολέμους. Ακόμα δραματικότερη είναι η διαπίστωση διεθνών οργανισμών πως συστηματικά οι λειτουργοί του Τύπου στοχοποιούνται στην Ελλάδα από κυβερνήσεις που διαχειρίζονται όλο και πιο αυταρχικά και βίαια την κοινωνική κρίση που οι ίδιες έχουν προκαλέσει. Είναι πια σαφές πως στο έγκλημά τους δεν θέλουν αυτόπτες μάρτυρες, όσο και σαφές για τους πολίτες έχει γίνει πως όταν χτυπιέται ένας φωτορεπόρτερ χτυπιούνται τα μάτια της ίδιας της κοινωνίας. Κι αυτό για εμάς συνιστά μια μεγάλη ηθική νίκη και επιβράβευση.

Μαρία Μανωλέλη

http://duendemagazine.gr

 

Πηγή: Εργασιακό Δελτίο

http://ergasiakodeltio.wordpress.com/2012/05/10/%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CF%8E%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CF%89-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BB%CE%B1%CF%8C-%CF%8C%CF%81%CE%B8%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD/

Ατομικές συμβάσεις ίσον φόβος, επιχειρησιακές ίσον εργασιακός θάνατος

Πριν οτιδήποτε άλλο να σημειώσουμε:
Μετά τις 14 Μάϊου για τα ΜΜΕ ισχύει ό,τι η επιστροφή γίνεται στο κατώτατο όριο της κλαδικής σύμβασης.  (εξηγούμε παρακάτω το γιατί και πως)

.

Ο φόβος οδηγεί τους εργαζόμενους να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις. Αυτό κυριαρχεί, ο φόβος για την απώλεια της θέσης εργασίας. Στην περίπτωση όμως των επιχειρησιακών συμβάσεων υπάρχει συλλογική πτώση. Υπογραφή μαζική για το θάνατο των εργασιακών δικαιωμάτων, πισθάγκωνα δέσιμο στις ορέξεις των επιχειρηματιών.
.
Όλα τα παραπάνω είναι εκτιμήσεις νομικών που έχουν μέχρι σήμερα μελετήσει κείμενα επιχειρησιακών συμβάσεων. Για να απαντήσουν στις εκβιαστικές απειλές των προϊσταμένων διευθυντών (όπως π.χ συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στον Alpha).
.
– Η ατομική σύμβαση είναι κατά βάση αλλαγή των οικονομικών όρων στην εργασία, όχι των θεσμικών. Π.χ στο Mega, όπου αρνήθηκαν την ωμή παρέμβαση στα θεσμικά και αντιπρότειναν μόνο περικοπές στις αμοιβές.
– Ο εργαζόμενος υπογράφει υπό το φόβο της απόλυσης αλλά διατηρεί το δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη προς καταγγελία της ατομικής σύμβασης.
– Υπό το «φόβο» της μαζικής αντίδρασης η πρόταση ατομικών συμβάσεων από τους εργοδότες διατηρεί κέλυφος προστατευτικών διατάξεων, όπως για παράδειγμα σε περίπτωση απόλυσης να δοθεί η αποζημίωση με το ύψος των παλαιότερων αποδοχών.
Στις επιχειρησιακές συμβάσεις αντίθετα:
– Απαιτείται υπογραφή – άρα δημοσιοποίηση των ονομάτων – για τη σύσταση ένωσης προσώπων που θα εκφράζει πλέον συλλογική διαπραγμάτευση
– Κόβεται ο δρόμος για δικαστικές προσφυγές σε οποιαδήποτε περίπτωση αφού εκλείπει η επίκληση του φόβου και του εκβιασμού απόλυσης από τον εργοδότη
– Κάθε μελλοντική διαπραγμάτευση γίνεται με πλαφόν τα ισχύοντα στην προηγούμενη επιχειρησιακή σύμβαση
– Το κυριότερο, οι επιχειρησιακές συμβάσεις περιλαμβάνουν αλλαγή του θεσμικού περιβάλλοντος των εργασιακών δικαιωμάτων. Ήτοι κομμένες οι αποζημιώσεις, τα επιδόματα κάθε είδους, τα Σαββατοκύριακα, η υπερωριακή απασχόληση, το ωράριο, οι άδειες….
—-
Όλα τα παραπάνω συζητήθηκαν με τον ένα ή άλλο τρόπο στη συνάντηση των εργαζομένων του  Alpha στην ΕΣΗΕΑ με νομικούς συμβούλους. Και εκεί ξεκαθαρίστηκε πως δεν ισχύει ότι μετά τις 14 Μάϊου επιστρέφουμε ως κλάδος των ΜΜΕ στο κατώτατο πλαφόν μισθών της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Κάτι που διαδίδουν με περίσσεια προσήλωση οι εργοδότες και τα φερέφωνα τους για να φοβίσουν ακόμη περισσότερο τους ήδη τρομοκρατημένους εργαζόμενους στα Μέσα. Ο νόμος είναι σαφής. Η επιστροφή γίνεται στο κατώτατο όριο της κλαδικής σύμβασης.

Πηγή: Ανασυγκρότηση Συνδικαλιστική παράταξη Τεχνικών Τύπου Αθήνας – ΕΤΗΠΤΑ

http://anasigrotisi.blogspot.com/